شعر مصائب اسارت شام
دل بیقرار
دل بیقرار، دیده ز دل بیقرارتر
جز تو ندیده ایم در عالم نگارتر
دل دل نمی کنیم که دلداده ات شویم
چون بوده بر غمت ز ازل. دل، دچارتر
مجبورمان نکرده کسی عاشقت شویم
ما خود شدیم نزد تو بی اختیارتر
داراترین دخیل گداخانه ات شدند
آن دست های خالیِ با تو ندارتر
شد سینه ام ز آتشِ آهِ تو شعله ور
پیشانی ام ز خاک تو شد پرغبارتر
حتماً رسانده پای دلش را به کربلا
هرکس که شد به روضهء تو پابکارتر
هم مادرت ز بار غمت قدخمیده است
هم خواهرت ز داغ سرت، داغدارتر
رضا دین پرور