شعر مناجات با خدا
رویِ سیاه
از تو شرمنده شدمْ من به خودم بد کردم
ماهِ رحـمت سِـپری شد و نـَشد برگردم
در مـناجات تو بودم پیِ حاجات خـودم
آخـر ماه فقط …. رویِ سیاه آوردم
تو غفوری تو رحیمی تو رئوفی تو کریم
من سراپا غم و آهم من سراسر دردم
گونه یِ سرخ من از شرمِ حرم زرد شده
از خودم خسته ام از توبه یِ خود دلسردم
زیرِ دِیْنِ تواَم العـفو الهی بِ حسین
بنده ای عاصی ام امّا نوکر این مَردم
همه یِ توشه یِ این بنده شده شش گوشه
دل به لطف و کـرمِ شاه حرم خوش کردم
تَهِ گودال زمین خورد که من برخیزم
دست وپا زد که نگویم دست و پا گم کردم
متوسّل به شهیدم…. به سرِ بر نیزه
عهد بستم کمکم کن به سویت برگردم
حسین ایمانی