زائر سجاده

تا گریه هست دانه ی ما بیجوانه نیست

تا روضه هست هیچ دلی بی بهانهنیست

گرچه دلم گرفته از این روزهایسرد

از آتش فراق دلم بی زبانه نیست

آقا کبوترم کن و زیر پرت بگیر

دیگر دلم وسیع شده , فکر دانهنیست

هرجا که جای داده ایم می نشینمو

کارم دوباره نق زدن کودکانهنیست

تو آمدی و سر زدی و من نبودهام

دیدی دوباره هیچ کس بین خانهنیست

می خواستی که زائر سجاده امشوی

دیدی تب عبادت من عاشقانه نیست

 رحمان نوازنی