زلف سیاهش

لب تشنگان قطره ی باران حیدریم
ساغر بیاورید که مهمان حیدریم

تقدیر را به زلف سیاهش گره زدیم
از این جهت همیشه پریشان حیدریم

در راه عشق قبلِ رسیدن به کربلا
کشتی شکست خورده ی طوفان «حیدریم»

در این مسیر ،عقل به جایی نمی رسد
دیوانه وار گوش به فرمان حیدریم

یا کافریم کافر هر چیز غیر از او
یا مومنیم و تازه مسلمان حیدریم

از بَخت و رَخت و دین و دِلِ خودگذشته ایم
درسلک خویش بی سر و سامان حیدریم

رنگین شدست سفره ی ما با قناعتش
پس ریزه خوار سفره ی احسان حیدریم

ما سائلان ساحت سلطانی اش شدیم
تا روز حشر دست به دامان حیدریم

علی اصغر یزدی