شعر روضه حضرت علی اکبر (ع)

تا جگر ِ من به سوز و آه نیفتد

بَهر ِ علاجم کسی به راه نیفتد

با گُنَهَم چاه درست کردم و گفتم

یوسفِ من در تهِ این چاه نیفتد

خَلقاً و خُلقاً شبیهِ ذاتِ رسولی

کوفه محال است به اشتباه نیفتد

آه عقاب ِ علی مراقب ِ او باش

راکب ِ تو در دلِ سپاه نیفتد

حداقل کاش علی اکبر ِ لیلا

رویِ زمین پیش ِ چشم ِ شاه نیفتد

زود بلند شو پسر ِ ارشدِ بابا

تا به رویِ عمه ات نگاه نیفتد

زود بلند شو که اِبن سعد نخندد

بر پدر ِ تو از این به بعد نخندد…

رضا قربانی