شعر مدح امام هادی

باید چه گفت مدحت شاهی عظیم را؟
کو شعر تر که وصف کند این حریم را؟

کو یک گره که باز نگردد به دست او؟
کو حاجتی که خسته کند این کریم را؟!

کوکوکنان نشسته به بامش, مگر کریم
با دست خویش دانه دهد یاکریم را

هوهوی پرچمش به تقرب کشانده است
تا سامرا به روی دو زانو نسیم را!

در حسرتند عرش نشینان حظی که ما
از پای بوسی حرمش می بریم را

یک جرعه از کناره ی دریای حکمتش
پرورده است حضرت عبدالعظیم را

کذاب ها به ساحت او تا رسیده اند
سرکوب کرده خدعه ی قوم رجیم را

آری امام هادی ما شیعیان چنین
معنا نموده است سمیعٌ علیم را

مدیون اوست مذهب قرآن و دین حق
در فتنه ها صراط چنین مستقیم را!

علی سلیمیان