شعر مناجات با امام حسین (ع)

این مَشک های چشم مرا هم پرآب کن
من آمدم ٬ گذشتهٔ دل را سراب کن

جون و حبیب و عابس و مسلم که نه ٬  مرا
خاک کف قدوم غلامت حساب کن
یک عمر حر شنیدم و بودم غلام نفس
حالا که بندهٔ تو شدم ٬ حر خطاب کن

پل های پشت سر همه ویران شده ٬ بیا
پل های پیش روی مرا هم خراب کن

هی ظلم کرده ام من و هی عفو می کنی
کُشتی مرا ٬ بیا دو سه جمله عتاب کن

چوگان عشق تو سخن از گوی می زند
اول خودم وَ یا پسرم؟ انتخاب کن

پس مادر مرا به عزایم نِشان حسین
شادم از این دعا ٬ تو فقط مستجاب کن

من تازه واردم ٬ تو خودت از وجود من
هر آن چه غیر عشق تو باشد جواب کن

نامم اگرچه لایق طومار عشق نیست
لطفی کن و به حاشیهٔ این کتاب کن

از این به بعد جز تو ندارم کسی حسین
فکری برای چهرهٔ در خون خضاب کن

سید علی احمدی