شعر مناجات با اهل بیت(ع)

بی قرارم…این دل شیدا نجاتم می دهد
گریه هایم در دل شبها نجاتم می دهد

درد عشق از اولش هم سهم این بیچاره بود
یار می خواهد مرا؟ آیا نجاتم می دهد؟

چند وقتی می شود در گیر و دار غربتم
سر می آید غربتم…لیلا نجاتم می دهد

من که عمری در دلم مهر علی پرورده ام
حتم دارم عاقبت مولا نجاتم می دهد

از ازل کار کریمان دست گیری بوده است
بعد هر دفعه گناه آقا نجاتم می دهد

بارها زیر همه قول و قرار خود زدم
بی وفایی می کنم…اما نجاتم می دهد

آب و نان سائل کوی علی با فاطمه ست
من گدای حیدرم,زهرا نجاتم می دهد

دلبری از مرتضی را خوب یادم داده اند
می روم کرب و بلا…آنجا نجاتم می دهد

در بساطم نیست چیزی غیر اشک بر حسین
آخرش این اشک در عقبی نجاتم می دهد

دور از چشم عمو دارند من را می زنند
کشتنم…عمه بگو سقا نجاتم می دهد

شاعر؟؟؟