شعر وفات حضرت ام کلثوم (س)

نگاه آسیه ها محو درقداست اوست
حیا,ادب شده ی مکتب نجابت اوست

به شأن ورتبه ی او غبطه میخورد مریم
دلیل این سخنم جایگاه عصمت اوست
غریب تر ز حسن نام ام کلثوم است
که خاک خوردن نامش نشان غربت اوست

نوشته اند فلک غرق ذکرتسبیح است
حسین گفتن با آه هم عبادت اوست*

لهوف مختصری ازمصائب بانوست
لهوف گریه کن روضه ی اسارت اوست

فقط مقابل او نام شام رانبرید…
اگرچه شام اسیر شکوه وهیبت اوست

دوباره مرثیه ی قتل صبر میخواند
ازآن شلوغی گودال این غنیمت اوست*

شهیده ی غم گودال باید او راخواند
حسین ذکر مدام دم شهادت اوست

محسن حنیفی

*بیت ۴اشاره به آیه کل فی فلک یسبحون و روایت نفس المهموم لظلمنا تسبیح دارد

*اشاره به مرثیه حضرت درکوفه دارد قتلتم اخی صبرا فویلا لامکم