صورتت خورشید

شعر را باید که در وصف شما آغاز کرد
هرکسی اینگونه بود در کار خود اعجاز کرد
با قلم بر روی نامت می شود پرواز کرد
هم قوافی را به تحریر قلم همساز کرد
“واژه ها گنگند تا اینکه تو را معنا کنند”
کِی توانستند حُسنی از تورا افشا کنند؟!

صورتت خورشید را محو تماشا می کند
ماه نورِ منشأ اش را در تو پیدا می کند
حق تعالی مُلک خود را ارث مولا می کند
مادرم انگشتری نذر تو آقا می کند
تا بیایی مرهم درد همه… یابن الحسن
رو گشایی مرهم درد همه… یابن الحسن

آخرین فرزند زهرایی و پور حیدری
در نجابت برترینی، در عبادت اکبری
سوره ی توحید و دهر و نور و قدر و کوثری
از مقامت هرچه گویم بازهم بالاتری
وعده ی پیغمبرانی، حجت پروردگار
جلوه ی نور خدایی مهدی عالی تبار

جمعه ها را با دعای ندبه ات سر می کنیم
با احادیث شما مجلس منوّر می کنیم
روضه ای بهر شفا هدیه به مادر می کنیم
اشک میریزم و چشمی از قضا تر می کنیم
تا که در یک جمعه ی نزدیک، نزدیک اذان
جلوه ای بر عالم هستی کنی صاحب زمان

سیدعلی حسینی