شعر شهادت حضرت علی اكبر (ع)
عزیز لیلا
گذاشت بین عبایش تمام اعضا را
گرفت از دل صحرا عزیز لیلا را
به احتیاط عبا را بلند کرد ولی
گذاشت روی زمین جسم اربااربا را
نشست پهلوی اکبر بلند آه کشید
چنان که دید در آتش دوباره زهرا را
اذان کرب و بلا را هجاهجا کردند
بریده اند دَم لا اله الّا را
اگر که عمه در آن کشمکش نمی آمد
قرار بود که تشییع کنند بابا را
سوال مبهم مقتل شده است اینکه چرا
گذاشت بین عبا آن بلند بالا را
علی کاوند