عشق حسین(ع)

در تمام عمر دنبال نگاه دلبرم
با همین امید دائم در هوایش می پرم

هر زمانی صاحب خانه عتابم میکند
می‌فرستد در پی ام می‌داند این دور و برم

من به نان مادر این خانه عادت کرده ام
چون که از روز ازل نان از همین جا می‌برم

افتخارم نوکری بچه های فاطمه است
خادم این طایفه از ابتدا تا آخرم

زنده ام عمری به عشق اینکه در وقت ممات
می‌رساند خویش را مولا به بالای سرم

هر کسی دارد به چیزی اعتقادی من ولی
نیست جز عشق حسین بن علی در باورم

روز محشر هر چه که دارند را رو می‌کنند
من هم اشک روضه ارباب را می آورم

بهمن ترکمانی