عقیله العرب
بی قرارِ عقیله العربم
روضه دارِ عقیله العربم
می زنم جار، جارِ یا زینب
مستِ جارِ عقیله العربم
در مسیرش نمی شوم گم تا
در مدارِ عقیله العربم
کار من نوکریِ اجدادش
گرمِ کار عقیله العربم
شکر حق از تولّدم همه دم
جیره خوار عقیله العربم
مادر من کنیز و بابم عبد
از تبار عقیله العربم
چون تمام مدافعان حرم
سر بدارِ عقیله العربم
تا نفس می کشم چونان اکبر
در کنار عقیله العربم
جان زِ کف می دهم بِپای غمش
جانثارِ عقیله العربم
مثل عباس نه..، مثال حبیب
پیرِ دارِ عقیله العربم
حیدریم به عشق او، زِ وفا
ذوالفقار عقیله العربم
هر کجای جهان که باشم در
سایه سار عقیله العربم
سرخوش و خرم و شکوفایم
در بهار عقیله العربم
سرفرازم به روز محشر هم
من که خوار عقیله العربم
پر زدم چون کبوتری به دمشق
در جوار عقیله العربم
گر شدم گریه کن برای حسین
افتخار عقیله العربم
همچو مهدی به بَندِ غربت او
لاله بار عقیله العربم
چشمه ی اشک و خون فشان غمِ
چشم تار عقیله العربم
در غم کوفه و جسارت شام
سوگوار عقیله العربم
«ملتمس» بر عقیله، شاکر آن
کردگار عقیله العربم
مجتبی دسترنج ملتمس