غریب گونه ترینی برای من مولا
ای آفتاب دهم! ای هماره! ای تنها!
چه با شکوه غریبی چه کوه مظلومی
درست مثل علی مثل مادرت زهرا
غریب بودن از این بیشتر که گمنامی
که شاعری و نگفتند از تو شاعرها
که شاعرانِ پس از تو تمام یا خوابند
و یا به گفته ی قرآن همانکه «اَلشُّعَرا…»
زمین شده ست سراسر به شکل مجلس بزم
وَ گرم کرده اند اینها به شعر مجلس را
به اینهمه متوکل کسی نمی گوید
که پشت پا بزند بر خلافت دنیا
تو ای امام غریبم اگر چه تا امشب
غریب بوده ای در ذهن من ولی حالا؛
عجیب حال و هوایم بدون تو ابریست
چنانکه بعد تو حال و هوای سامرّا
مهدی رحیمی زمستان