فاطمه جانم

آیا تحمل می‌توان کرد این جفا را؟ نه
این خانه‌ی خالیِ از تو، از صفا را؟ نه

حتی طبیبی هم به بالینت نیاوردم
آیا امیدی بود قلب مرتضی را؟ نه..

شاید روَد از یادم اشک چشم‌هایم‌را
دست تو که از درد مانده در هوا را نه

در را عوض کردم ولی دیوارها ماندند
در را عوض می‌شد کنم دیوارها را نه

من کرده‌ام بلند خیبر را به تنهایی
تابوت تو که بود هم‌وزن صدا را، نه

اسما برای مرتضی تابوت را می‌ساخت
من قبر خود را کنده ام قبر شما را نه

 ابوالفضل امیر مروتی