مرهمِ دل اهلِ ولا

ای خاکِ دَرت مرهمِ دل اهلِ ولا را
بنگر غمِ دلتنگیِ ما دلشده ها را

یا رخصتِ دیدار بده یا که بمیران
اینطور ولی سَر ندَوان جانِ تو ما را

تا کی بنویسم دگر از دردِ فراقت …
تا کی بنشینم که ببینی فقرا را ؟

دردا که در این هول و ولا بارِ غمِ تو …
کم مانده دگر لِه کند این بی سر و پا را

از شوکتِ شاهیت که چیزی نشود کم
گر شاد کُنی خاطرِ یک مُشت گدا را

هر قدر مَحلَّم ندهی .. باز محال ست …
از کویِ تو کوتاه کنم دستِ دعا را

چون از دلم آگاه شوَی رحم نمایی …
بر من که ندارم اَحدی غیرِ شما را

مهران ساغری