وقتِ پذیرایی

وقتِ پذیرایی ات غذا نشود کم

لطفِ تو با حیف و میل ما نشود کم

هر که نشد سائل تو باخت وگرنه

دور ِکرم خانه از گدا نشود کم

بنده زیاد است و با نیامدن من

در حرم تو برو بیا نشود کم

عادت ما بر گناه گرچه زیاد است

عادت احسان کبریا نشود کم

قهر ز ما آشتی ز بنده نوازان

از سر ما سایه ی خدا نشود کم

حاجت ما در خور ِ خزانه ی تو نیست

هرچه کرم میکنی عطا نشود کم

روز قیامت به آتشم که بسوزند

در دلِ ما مِهر مرتضا نشود کم

از سر ما هرچه رفت هیچ غمی نیست

سایه ی سلطانِ کربلا نشود کم

شکر, خدا را که مبتلای حسینیم

سینه زنِ بیرق عزای حسینیم

 علی اکبر لطیفیان