شعر مدح و مناجات اميرالمومنين (ع)

ای روی تو شبیه جمال ابالحسن

وی خوی تو مثال کمال ابالحسن

آوردن قیافه شناسان روا نبود

سیمای توست وجه جمال ابالحسن

در سفره عسل اگر که باشد بهتر

شعر تو غزل اگر که باشد بهتر

اظهار محبت علی ای دل من

همراه عمل اگر که باشد بهتر

 سید مجتبی شجاع

در مذهب هر کس که حقیقت بین است 

ذکر صلوات بر علی شیرین است 

از راه خطا و معصیت بر گردید 

خوشنودی صاحب الزمان در این است 

 سید مجتبی شجاع

محتاج باده ی صنمم از ثمن مگو

حرفی ز حرمت می و مسکر به من مگو

خواهم جدا شوم زجهان از محن مکن

با من به جز ز دلبر من بوالحسن مگو

   درجهان منصب شاهی به گدایان زمان کارش نیست

چونبجز رشته نخی ارزش و سرمایه ی  بازارش نیست

خاک وافلاک جدایند و زهم فاصله دارند زیاد

غنچه یگل به خودش نازد و مقیاس به یک خارش نیست

هر دلی که دچار لیلا بود

قصه ی روزگار لیلا بود

از کرامات عاشقی است اگر

نام مجنون کنار لیلا بود

 ذکرابوتراب عجب مستی آور است

 ایننام پیرِ میکده ی حوض کوثر است 

 اصلاهراس و باک نداریم از حساب

 محشرکلید باغ  جنان دست حیدر است 

 مولا اگر نبود,ولایت نداشتیم

 روزحساب, باب شفاعت نداشتیم 

 عاشقنمی شدیم اگر مرتضی نبود

 نسبتبه اهل بیت ارادت نداشتیم 

به قرآن و به تورات و بهاِنجیل

قسم بر اِنفِطار و سوره ی فیل

ولایت قلعه ی مُستَحکَمی است

 بود حِصنِ امان حَق, ز تَضلیل

لب را بهجز از مدح علی وا نکنی

 با دشمن فاطمه مدارا نکنی

 گر منتظر یوسف زهرا هستی

 غیر از فرج از خدا تمنا نکنی

　وقتش رسیده است,که سلمان مان کنی

مجذوب چند آیه ی قرآن مان کنی

ما بت پرستژ ی عشقیم,یاحسین

قرآن ز نی بخوان که مسلمان مان کنی

باده گاهی ز عنب هست و گهی از رطباست

این همان است که در روی تو لب روی لب است

دم کشیدند همه سبزدلان در هیئت

چای سادات اگر سبز نباشد عجب است