در این مسیر هر که هوادار می شود
ازشیعیان حیدر کرار می شود
هر کس گدای فاطمه شد عاقبت به خیر
هر کس نشد, به پیش همه خار می شود
شعر مدح و مناجات حضرت زهرا (س)
باده در شور تمنّاست خدا می داند
آسمان محو تماشاست خدا می داند
شور در ثانیه ها , ثانیه ها در شوراست
عشق در آینه پیداست خدا می داند
می توان جان را به نام روشنش تطهیر کرد
آیۀ تطهیر را خواند و از او تفسیر کرد
در تب و تاب وضویش می خروشند آب ها:
“آب را با آب آیا می توان تطهیر کرد؟“
مادر گیتی نزاید همچو زهرا دختری
دختری که می کند بر کل زنها سروری
چشم گیتی تا ابد هرگز نبیند همچواو
دختری کو که کند در حق بابا مادری
در روضه های آل عبا قد کشیدهام
این خانواده را ز ازل برگزیده ام
همچون کبوتری که به دنبال دانهاست
هرجا که روضه ای شده بر پا پریده ام
مادر آل محمد (ص)
عرشیان یکسره تکبیر زنان آمده‌اند
خیلِ خوبان بهشت خنده کنان آمده‌اند
بوی یاس است و صدایی که فقط می‌گوید
مادرِ آل محمد به جهان آمده‌اند
سرچشمه
امشب شده فرش و عرش در شادی و سور
گردیده نبوت و امامت به سرور
چون کرده عطا خدا به احمد, زهرا
سرچشمه‌ی یازده چشمه‌ی نور
بهشت
آن شب که به معراج تو رفتی از هوش
آن سیب بهشتی که به جان کردی نوش
با اذن خداوند کریم و رحمان
امروز شده بهشتِ تو در آغوش
رخسار
چون لحظه‌ی مولود تو گردید, رسول
گویی که بود ذکر و ثنایی به لبش
رخسار تو را نبی ببوسید و گریست
آن روز ندانست کسی از سببش
حسن فطرس
یافاطمه روز حشر ستاری کن
دلسوختگان را ز کرم یاریکن
با همه گفتیم که با زهرائیم
تو نیز بیا و آبروداریکن