با من مست بگوئیدکه میخانه کجاست؟
ساغروجام می و باده ی مستانه کجاست؟
روزگاریست که میخانه به میخانه روم
در پی ساقیم و ساقی فرزانه کجاست؟
شعر مدح و مناجات امام زمان (عج)
سخت است آقا بی شما از دل سرودن
در بی نصیبی از نگاهت زنده بودن
وقتی هوایی نیست تا جانی بگیریم
دیگر دلیلش چیست پرها را گشودن
ای خاطرات جمعه ها, ای مهربانم
تنها غریب آشنا, ای مهربانم
از ابتدای خلقتم بستم دخیلی …
نذر تماشای شما, ای مهربانم
ای سرآغاز وصال همه دل ها به خدا
بی تو گم کرده دلم راه خدا را به خدا
ای که حیران شده یوسف سر بازار رخت
نظری کز قفس تن برهم تا به خدا
زلفت اگر نبود, نسیم سحر نبود
گمراه می شدیم نگاهت اگر نبود
مِهر شما به داد تمنای ما رسید
ورنه پل صراط, چنین بی خطر نبود
باز هم, صحبت فرداست قرارِ ما ها
باز هم, خیر ندیدیم از این فرداها
چقدر پای همین وعده ی تو پیر شدند
جگر “مادر ها” موی سر”بابا ها “
باید بپذیریم که معضل بودم
یک معضل غیر قابل حل بودم
عاداتبدم حکایتش طولانی ست
ازآخر صف همیشه اول بودم!
چقدر حرف دلم را به جاده ها بزنم
اجازه هست کمی حرف با شما بزنم؟
اجازه هست کمی درد دل کنم یا نه؟
اجازه هست که قید من و تو را بزنم؟
رؤیا به سر رسید حقیقت به بار شد
دوران وصل و خاتمه انتظار شد
دنیای منجمد شده از سردی گناه
ز کاروان سفر کرده ام نشانی نیست
برای گفتن درد دلم زبانی نیست
برای این که به کوی حبیب خود برسم
من غریب چه سازم که کاروانی نیست
من از نوادگان اویسم که سال ها
پا می کشند از جریانم وصال ها
بال و پرم به درد پریدن نمی خورد
بالا نمی برند مرا این وبال ها
بال مارا به آسمان ببرید
تا افقهای بیکران ببرید
از همین فاصله دخیل مرا
به حرمهای مهربان ببرید