شعر مدح و مناجات

پسر فاطمه هر بار مرا می بخشد

با همان حالت بیمار مرا می بخشد

گرفته قلبم  و آه , هم مدد مرا ندهد

برای درد فراقت کسی دوا ندهد

براه مانده نگاهم بیا گل نرگس

کسی به جز تو پناهی به بینوا ندهد

زمین و کلّ فلک,هفت آسمان,دنیا

فقط برای حسین آفریده شد اصلاً

بخوان نماز و عبادت بکن خدا را چون…

سرش برای همین ها بریده شد اصلاً

از من مخواه حال و هوایم عوض شود

راه رسیدن به خدایم عوض شود

عیدی به بدون یوسف زهرا نمی شود

کاری کنید راه دعایم عوض شود

گرچه از لطف پدروار علی سرشارم

هر چه دارم ز غلامی محمد دارم

سید پوریا هاشمی

سلام آقا منم غلام سیاتون

میخوام باهات حرف بزنم فراوون

نوشتم اول خط بسمه‌ تعالی سر

که بنده‌ی تو نخواهد گذاشت  هرجا سر

وقتی حریم ها همه از هم گسسته بود
عدل علی حسابرس چهار دسته بود

“تزویر و زور و زر و تحجر” که جمعشان
تصویرساز واقعه ای ناخجسته بود

سرنوشت ما گره خورده به گیسوی علی

از ازل چرخانده دلها را خدا, سویعلی

او مع الحق گفت و از آن روز ما رامی‌کُشند

دار ما خرما فروشان حلقه موی علی

فکری برای زخم چشمان ترم کن

فکری به حالِ حالِ از بد بدترم کن

اینگونه میمیرم بدون شک! بیا و …

فکری برای عاشق دور از حرم کن

ما بادهدر پیاله ی عمار می خوریم

پای ِبساط میثم تمار می خوریم

تنها بهخرج حیدر کرار می خوریم

خرده نگیر!بر درودیوار می خوریم

خـانِـدان مـــرتـــضـــی تـاب و قرار عالمَند

آشنایان عــــــلـــــی بـا خـاک مولا تواَمند

آن کـسانـی کـه بـه دنـیا غصه ی مولا خورند

لحظه ی موت و حیات و بعد از آنهم بی غمَند