شعر مدح و مناجات

هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد

نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد

خوشا به حال خیالی که در حرم مانده

و هر چه خاطره دارد از آن محل دارد

شعرم به پیچ زلف تو باز احتیاط کرد

باید به راه حادثه ساز احتیاط کرد

ترسیدم از مقام تو گویم کشد به کفر

این شد که طبع قافیه ساز احتیاط کرد

باید برای مقدم عشق تو یا “کریم”

فکری به حال سینه خاکسترم کنم

آیینه کاری حرمت عاقبت مرا

وادار می کند که دلم را حرم کنم

یش کریم ها کمری خم نمی شود

یعنی: گدات اهل جهنم نمی شود

حاتم نماد بخشش بی منت است اگر؛

هرگز کسی به قدر تو حاتم نمی شود

گفتم که بی قرار تو باشم ولی نشد

تنها در انتظار تو باشم ولی نشد

گفتم به دل که جلب رضایت کند نکرد

گفتم که جان نثار تو باشم ولی نشد

خواهی که لبم پر آه باشد باشد

چشمم به در و به راه باشد باشد

خواهی اگر ای عزیز زهرا این دل

در حسرت یک نگاه باشد باشد

 سید مجتبی شجاع

 *هر شب به دفتر دل خود حک کنم حسین

استاد من نداده به من مشق دیگری*

بر سینه میزنم که مبادا درون آن

غیر از حسین خانه کند عشق دیگری

محسن نورپور

تو که در چشم ما کاشانه داری

میان اشک هامان خانه داری

تو که زیبا ترین شعر خدایی

حدیث عاشقی ما شمایی

مردم همه دینشان به باد است این جا

دکان فروش دین زیاد است این جا

شرمنده که کمتر از شما می گوییم

بازار شما کمی کساد است این جا

هم با سخن و اشاره گفتیم دروغ

هم با کمی استعاره گفتیم دروغ

تا آمدنت لحظه شماری داریم

شرمنده اگر دوباره گفتیم دروغ

 سید مجتبی شجاع

زمین برای قدم هات آسمان شده بود

وَ ماه, روی سرت مثل سایه بان شده بود

دوباره کشتی نوح از پس زمان برخواست

وَ باز دست خدا بود, بادبان شده بود

ساطع شده نور آسمـان هـا بـه زمین

امشبشـده مـتـصـل ثـریا بـه زمین

امشبگل بـاغ مصطفــی آمده است

آوردهتمام کهکشــان را بـه زمـیــن