یا ایها الکریم

گفتم علی و نقش لبم شد اباحسن
آئینه ای برابرِ شیرِ خدا حسن

زیباترین ستاره ی شب های فاطمه است
زیباترین ترانه ی زهراست یا حسن

عرشِ خداست زیرِ قدم های مجتبی
جنّت کجاست ؟ دم زده شد هر کجا حسن

در هر نداری ام زده ام رو به مجتبی
خیلی گرفته دستِ مرا ، بارها حسن

یا ایها الکریم مدد ایها الرئوف
یا ایها العزیزِ خدا ، مجتبی ، حسن

کلبِ سرای مردِ کریمِ مدینه ام
خوشبختِ عالمم منِ همسفره با حسن

شهره شده است در همه جا مهربانی اش

بحرِ کرم ، سخاوتِ بی انتها حسن

کلِّ مدینه محو تماشای اوست تا
در کوچه می رود قمرِ مرتضی حسن

از قبر و مرگ و روزِ جزا واهمه چرا
محشر به حقِّ فاطمه اشفع لنا حسن

گفتم حسن حسن دلِ من شد حسینیه
گفتم بقیع ، بُرده مرا کربلا حسن

قبله است بعدِ کعبه و بعدِ نجف ، بقیع
بعدِ خدا و بعدِ علی ربّنا حسن

هم شد غریبِ خانه و هم شد غریبِ شهر
هم از غریبه خورد و هم از آشنا حسن

دارم سوال علتِ این چیست که تنش
کرده زره برای چه زیرِ عبا حسن؟

همراهِ فاطمه زده آن روزِ لعنتی
در خاکِ کوچه ها چه قَدَر دست و پا حسن

خیره به گوشواره و کِز کرده ای گوشه ای
هرشب زده است ناله ولی بی صدا حسن

مهدی شریف زاده