امیر فرخنده

همسر خونه ی من عزیز من
حیدر من پهلوون صف شکن
بمیرم غم توی چهرت نبینم
حرف شرمنده گیو دیگه نزن

سلام عشق قدیمی سلام عزیزدلم
امید بخش دل خاص و عام عزیزدلم

بیا ز غیبت و امشب به محفل ما باش
قدم گذار روی چشم هام عزیزدلم

آری که بساط گریه جور است امشب
دست من از آغوش تو دور است امشب
هر طفل تو گوشه ای زمین گیر شده ست
این خانه چقدر سوت و کور است امشب

هرچند که با سختی بسیار می آید اینجا
با غم‌ سینه بیمار می آید اینجا
فاطمیه وسط روضه بشین تکیه نزن
مادری دست به دیوار می آید اینجا

 امیر فرخنده

خوردی زمین و عرش معلی کبود شد
خورشید تیره شد ، همه دنیا کبود شد

حوریه با نسیم عوض میشود رُخش
آه از دمی که صورت حورا کبود شد

او ابتدای خلقت دادار ، فاطمه ست
او انتهای نعمت بسیار ، فاطمه ست
هم بر خدیجه محرم اسرار فاطمه ست
تنها پناه حیدر کرار فاطمه ست
حتی امید هرچه گنهکار فاطمه ست

امیر عالمیان آمدی به زندگی ام
برای قوت جان آمدی به زندگی ام

تورا به نام پدر خوانده اند در گوشم
تو در میان اذان آمدی به زندگی ام

ای کاش درد هجرت بر جان من بیفتد
شاید قبول لطفت ایمان من بیفتد

درمان اگر تو هستی ای کاش من بیفتم
درد است این که از پا درمان من بیفتد

درد فراق ماند و پس از آن هم انتظار
یک دم فراق کشت مرا یک دم انتظار

بین من و فراق تو پیمان محکمی ست
بسته به قلب من گرهی محکم انتظار

او از من و بهانه من انتظار داشت
او از نسیم خانه من انتظار داشت

میخواست یاد کنم قدر لحظه ای
از گریه شبانه من انتظار داشت

آغوش امن یار پناه هدایت است
راه رسیدن به تو راه هدایت است

در شام ظلمتیم دراین تیرگی قرن
این نور روی توست که ماه هدایت است

باید از این همه تزویر و ریا برگردیم
سمت آقای جهان از همه جا برگردیم

فارغ از این همه درخواست که گفتیم بیا
شاید او منتظر ماست بیا برگردیم