دلم خونست وچشمانم پرآب است
تمام سینه ام از غم کباب است
ببین زینب به روی دست هایم
هنوزهم رد سرخی طناب است
محمد حسن بیات لو
خون تو میچکد از عمق شکاف سرتو
خون دل میخورد امشب بخدا دخترتو
گرچه با پارچه ای زخم سرت را بستم
می کند آب مرا سرخی پلک تر تو
زخم سر تو باعث چشم ترم شده
انگارشعله ای به دل مضطرم شده
وقتی که خون فرق تورا پاک میکنم
سختی داغ رفتن تو باورم شده
شیر جنگاور بنت اسدی یا حیدر
مظهر روی خدای صمدی یا حیدر
همه ی عرش خدارا بلدی یاحیدر
همه جا ذکر لبانم مددی یا حیدر
کاش ان ضربت نمی امد فرود
اه از فرق علی دیگر مگو
ای دل از اندوه زینب دم مزن
شعله غم بر دل عالم مزن
چقدر طرز نگاهت پدر عوض شده است
چقدر مضطرب و دل پریش و حیرانی
ندیده بودمت اینقدر تُو خودت باشی
مگر نیامده ای خانه ام به مهمانی؟
بابا اتاق پر شده از بوی مادرم
وقتش رسیده پر بکشی سوی مادرم
دیگر خجل نباش تو از روی مادرم
فرقت شده شبیه به پهلوی مادرم
باید خلوت نشین شد, شب نشین شد
خدا میگرده دنبال بهونه
شبای قدر خیلی قدر داره
آخه برنامه ی یکسالمونه
امشب شب قدر و به لب اقرار دارم من
از معصیت ها یک دل بیمار دارم من
پرونده ای آلوده از کردار دارم من
در پیشگاه حضرت استغفار دارم من
این گونه ای که تو , غرق خدا شدی
ماندیم , بنده ای ! یا کبریا شدی ؟
هرجاکه می رویم , آنجا تویی علی
کون و مکان شدی ارض و سما شدی
بالا نرفت سوز صدایی که داشتم
کاری نکرد ذکر و دعایی که داشتم
حال و هوای پاکیَم از دست رفته است
یادش بخیر حال و هوایی که داشتم
بر ناله های بی اثرم توبه می کنم
بر حال و روز پر شررم توبه می کنم
با گریه های خویش به جایی نمی رسم
حالا بر اینکه بی سپرم توبه می کنم