جانم فدای لحظۀ جان دادن او
کار خودش را کرد آخر سر, زن او
مانند کوچه باز غافلگیر گشته
بسیار جانسوز است ساکت ماندن او
دراین سفر ببین که به پای اراده ام
بالو پری که داشتم از دست داده ام
ازبوی دود چادر آتش گرفته ام
بسیارروشن است که پروانه زاده ام
من آب را وقتی فراهم کرده بودم
دل را تهی از ماتم و غم کرده بودم
قبل از زمانی که بریزد آبرویم
نذرش همه دار و ندارم کرده بودم
عوض آنکه نهم سر به بر بابایم
آمده در برم ای عمه, سر بابایم
چگونه از چه طریقی بریده شد سر تو ؟
که اینچنین شده ریشه به ریشه حنجر تو
چگونه از دلش آمد سر از قفا ببرد ؟
کسی که شد سبب گریه های خواهر تو
با این گناهانی که از ما می زند سر
دارم یقین روی تو را دیدن محال است
بر فرض گیرم چهره ات را هم ببینم
یار تو بودن بی گمان خواب و خیال است
تقصیر کیست این همه مدت که نیستی ؟
تقصیر کیست در پس غیبت تو زیستی ؟
می ریزد آبروی من آن لحظه که ملک
می آورد به محضر پاک تو لیستی…
تقصیر کیست این همه مدت که نیستی ؟
تقصیر کیست در پس غیبت تو زیستی ؟
می ریزد آبروی من آن لحظه که ملک
می آورد به محضر پاک تو لیستی
صحبت از فاطمه سر فصل غزل خوانی ماست
گریه در روضۀ او مسلک عرفانیماست
ما پریشان غم مادرمان فاطمه ایم
غربتش علت این گریۀ طولانی ماست
در این سفر ببین که به پای اراده ام
بال و پری که داشتم از دست داده ام
از بوی دود چادر آتش گرفته ام
بسیار روشن است که پروانه زاده ام
عاقبت بر سینۀ تو جا گرفت
آنکه آخرسر تو را از ما گرفت
همره خود دشنه ای آورده بود
در همان دم ماجرا بالا گرفت
دارد به سوی تو نظر چشمان مردت
اشک از نگاهت پاک کن با دست سردت
بی شک که دشمن شاد میگردیم با این
ابروی درهم رفته و رخسار زردت
- ۱
- ۲