تو فاطمه‌ای جلوۀ انوار الهی
تو فاطمه‌ای بی‌بدل و لا یتناهی
تو قبله و… دلها همه تا کوی تو راهی
عالم شده با نور تو روشن, به نگاهی
رسانده‌ام به حضور تو قلب عاشق را
دل رها شده از محنت خلایق را
دلی که پر زده تا آستان احسانت
که غرق نور اجابت کنی دقایق را
هر چند پای بی‌رمق او توان نداشت
هر چند بین قافله جانش امان نداشت
بار امانتی که به منزل رسانده است
چیزی کم از رسالت پیغمبران نداشت
حمزه که جان عالم و آدم فدای او
لب باز می‌کنم که بگویم رثای او
مردی که در شجاعت و هیبت نمونه بود
در غیرت و شکوه و شهامت نمونه بود
شب جمعه به لب نوا دارد
نفسش بوی کربلا دارد
به روی سر در حسینیه اش
پرچم صاحب اللوا دارد
می رود سمت مسجد کوفه
با دلی خسته از زمانه‌ی خود
خسته از کوفیان و بی دردی
غرق اندوه بی کرانه‌ی خود
رمضان است ماه صوم و صلات
ماه جود و کرامت و خیرات
خانه هر کسی کریم تر است
می شود کعبه, کعبه حاجات
عشقت میان سینه‌ی من پا گرفته
شکر خدا که چشم تو ما را گرفته
دریاب دلها را تو با گوشه نگاهی
حالا که کار عاشقی بالا گرفته
نور حق می دمد از مشرق سجاده‌ی تو
چه شکوهی ست در این زندگی ساده تو
می رود از نظرش جنت و ملک و ملکوت
آنکه از روز نخستین شده دلداده‌یتو
بایدحسین دم بزند از فضائلت
وقتیحسینی است تمام خصائلت
تعبیرهایما همه محدود و نارساست
در شرحبیکرانی اوصاف کاملت
دگر این کاروان یاسی ندارد
که با خود شور و احساسی ندارد
بیا ام البنین برگشته زینب
ولی افسوس عباسی ندارد
صدای نم نم بارون,داره باز می ده بشارت
می گه بردارید دلا رو,تا با هم بریم بریم زیارت
غوغائیه تو مدینه, میاد عطروبوی کوثر
گل بارونه آسمونا,فاطمه(س) باز شده مادر