جعفر ابوالفتحی

بی گمان از چون تو ماهی مهربانی بهتر است
قصد رفتن کرده ای اما بمانی بهتر است

گرچه ناچارم به ماندن بی تو در دنیا ولی
مرگ در چشم من از این زندگانی بهتر است

گرچه دلم با دیگران در انفصال است
با او ولی در نقطه ی اوج وصال است

اینکه چه شخصی با چه ظرفی … این مهم نیست
هر کس به دنبالش پیِ فضل و کمال است

هیچ انتظاری جز خداوندی نداریم
از آنکه در شانش فقط جل جلال است

از ما چرا ایراد میگیرند مردم
از چشم او گفتیم چون نیکو خصال است

هرگز نمی گرییم, از سختی دنیا
گریه فقط بر زاده ی زهرا(س) حلال است

این گریه آخر می برد ما را به جنت
این آب دیده بهترین روزی سال است

در پیش چشم خواهر خود دست و پا زد
راوی این گفتار در مقتل “هلال” است

از داغ او زینب شده دیگر شبیه
پروانه ای که دم به دم در اشتعال است

یادت میاید بارها با حال زارم
گفتم که ماندن بی تو در دنیا “محال” است؟

هر جا رَوی من هم میایم با تو آنجا
از تو جدا بودن همانند “خیال” است

حالا تو بی من رفته ای زیر سم اسب؟
من هیچ … پاشو مادرت آشفته حال است

با افتخار از مو بلندت کرده انگار
آنچه میان دست خود دارد مدال است

بی سر رها شد از چه جسمت بین گودال
دنیا هزاران سال زیر این سوال است

هر چه لگد خوردم فدا یک تار مویت
من گریه ام از گریه ی طفل سه ساله است

جعفر ابوالفتحی

 

سایه ای از مادر ما روز آخر مانده بود
استخوانی از تن او حداکثر مانده بود…

رازهایی داشت با بابا ولی ناگفته ماند
چشمهای زخمی اش در پشت معجر مانده بود

گرچه چشم زخمی اش از ضرب سیلی تار بود
شام را تا صبحدم در ذکر حق بیدار بود

هیچ وقت از ماجرای ظلم کوچه دم نزد
او دلِ آزرده اش گنجینه ی اسرار بود

قدرت به دست کیست به دستان حیدر است
او شاه عشق و شاه شفیعان محشر است
همپای جبرئیل سفر میکند به عرش
آنکس که خاک پای غلامان قنبر است

 

کعبه اش بود و ز شب تا به سحر ماتش بود
دخترش بود و به حق مادر ذراتش بود

او سه آیه است ولی تا دم آخر احمد
مست و مبهوت, ز زیبایی آیاتش بود

دختر که بی لالایی مادر نمی خوابد
مردم همه خوابند او دیگر نمی خوابد

این در تمام خاطراتش را به آتش داد
تا آخر عمرش کنار در نمی خوابد

رویت عجیب مثل پدر باوقار بود
جبریل از وقار تو در احتضار بود
الحق وجود پاک تو در بیت مرتضی
زینت برای حیدر دلدل سوار بود

من گریه میکنم که مصفا کنی مرا
شاید غبار چادر زهرا کنی مرا
ابن الکریم بر در تو سائل آمده
دور از کرامت است ز سر وا کنی مرا

قلبم بدون بودن تو
یک لحظه آرامش نداره
دنیا با من از وقتی رفتی
دیگه سر سازش نداره

 

آتش مهر تو آتشکده‌ی این جگر است
که به جان از غم هجر تو کماکان اثر است

گفتم از سوی تو آرامش جان خواهم یافت
عشقت از آیه‌ی زلزال بلا خیز تر است!!!

به آسمان بنگر آفتاب معلوم است
جمال حضرت حق بی نقاب معلوم است

بپرس حضرت پروردگار , حیدر کیست
نپرس … بین سوالت جواب معلوم است