شعر مذهبی

می خواست برای ِ‌اهل دنیا بکشد

تصویر ِ‌خود ِ‌خود ِ‌خودش را بکشد

تصمیم گرفت تا خدا خود را هم

در ماهیت حسین زهرا بکشد

 جواد حاجی زاده

با ذکر حسین آشنا می گردد

یک واژه به نام  مبتلا میگردد

خشکیده ی  ِ صحرای ِ دلمیکباره

تبدیل به دشت ِ کربلا می گردد

جواد حاجی زاده

راه افتاده تمام غم دنیا با تو

گره خورده ست به خون, قصّه ی فردا با تو

مطلع سرخ غزل های جهانی شده ای

مطلع شعر, چه زیبا شده امّا با تو

دارد تمامی بدنم تیر می کشد

روحم که خسته است , تنم تیر می کشد

حتی بمیرد این تن اگر در غم شما

بر روی پیکرم , کفنم تیر می کشد

از لحظه ای که با تو شدم آشنا حسین

احساس می کنم که شدم از شما حسین

وقت تولّدم که مؤذّن مرا گرفت

در گوش من به جای اذان گفت یا حسین

ما بر سـرِ سـفره ات, نمـک گــیرشدیـم

با لقمه ی لطف و رحمتت, ســیر شدیم

با این همه چون تــورا نـدیـدیـم ,آنـقـدر

خوردیم غــم فــــــــراق , تا پـــیر شدیم

 حمید رضا نوری

هر شب میان هیئت تو فکر می کنم

آقا به صبر و طاقت تو فکر می کنم

ما را شکسته طعنه ی طوفان روزگار

دارم به استقامت تو فکر می کنم

از روز اولی که دو عالم درست شد

نام را که برد خدا , غم درست شد

جن و ملک تمام برایت گریستند

حتی به عرش خیمه ماتم درست شد

من نوکرم به خدمت ارباب دلخوشم

نوکر نبوده ای که بدانی چه می کشم

هر کس به عشق هیئت تو کرده خدمتی

من کفش جفت می کنم و مست و سرخوشم

هنوز نبض  زمان در قیام عاشوراست

هنوز خطبه ی حق در کلام عاشوراست

زمانه معنی این بیت را نمی فهمد

که ذره ذره ی خاکش به نام عاشوراست

هزار شکر که هر شب هوای ماداری

چقدر روزیه و روضه برای ما داری

برای ما فقط از خویش خرج میکنی آقا

چه حرفها که برای خدای ما داری

دلم گرفته ز یارم خبر نمی آید

چرا خزان جدایی به سر نمی آید

به راه آمدنت خشک شد دو چشم ترم

چرا مسافر من از سفر نمی آید

کسی که عادتش احسان  سجیعه اش کرم است

چرا سراغ من محتضر نمی آید

در این دیار که عشاق تو فراوانند

دگر غلام تو مد نظر نمی آید

چه در زمان فراق , چه از وصال از ما

به غیر نوکریت بیشتر نمی آید

شاعر؟؟؟