شعر ولادت حضرت مولا

برای طوف نجف واژه ها قطار شدند
به یمن مدح علی ،جمله رستگار شدند

حدیث منزلت بوتراب را گفتند
به سوی خانه خورشید رهسپار شدند

وقتی غزل بنام تو آغاز می شود

درها به روی لوح و قلم باز می شود

تازه شروع قافیه پردازی دل است

وقتی غزل بنام تو آغاز می شود

ماهِ علیست بهترین زمزمۀ دعا علی
ماهِ نوای بینوا، نوای بینوا علی

دلیل غافرالذُّنوب‌بودنِ خدا علی
تَحَنُّناً مِنْهُ وَ رَحمَه چیست؟ ذکر یاعلی

ترک کعبه به معنای همان لبخند است
هر که نزدیک علی بود دلش در بند است

چشم در چشم غزل‌ها به علی رو کردم
شعر در وصف علی مصرع و بیتش قند است

زندگی با عاشقی باشد صفایش بیشتر
هر که عاشق شد خدا دارد هوایش بیشتر
دل که بی دلدار شد دیگر ندارد آبرو
شهر ِ بی عاشق شود درد و بلایش بیشتر

مردی که بود ارض و سما زیر پرچمش،
از کودکی ملائکه بودند همدمش،
هر شب می آمدند به پابوس مقدمش،
تنها همیشه چاه خبر داشت از غمش!

عمری‌ست گفته‌ایم به عشق تو یا علی:
«یا مَظهرَ العَجائِبُ یا مرتضی علی»…

من کیستم که بر سر خوانت بخوانی‌ام؟
شاهان عالم‌اند به خوانت گدا، علی…

به احترام علی صبح، آفتاب شکفت
شب از نگاه علی بود ماهتاب شکفت

برای دیدن او غنچه ی گل سر راه
خلاف رشد طبیعیش با شتاب شکفت

السلام علیک یا مولا
السلام علیک یا حیدر
روی لبهای ما خدا را شکر
نقش بسته ست کُّلنا قنبر

اینکه اینگونه پَرَش ریخته جبرائیل است
اینکه این گونه نَفَس میزند عزرائیل است

ملک‌الموت تماشاگرِ جولانِ که است ؟
آسمان مات و زمین دست به دامانِ که است ؟

عشاق جز به عشق علی سر نمی دهند
دل به کسی که نیست مطهر نمی دهند

دلداده های شاه نجف هم به عالمی
یک ذره از محبت حیدر نمی دهند

روی تو دل می برد ای ماه از مهتاب هم
نامت آقا می برد هوش از سر القاب هم

با نگاهت خاک از این رو به آن رو می شود
دشتی از گل می شود در پای تو مرداب هم