حضرت زهرا(س)

با چشم‌های نیمه بازت گاه گاهی
چشمان خیس و خسته‌ام را کن نگاهی

وقتی تنورِ خانه روشن شد برایت
گفتم خدا را شُکر کم‌کم رو براهی

نای خوبان دو عالم از نوای فاطمه است
خلقت جن و بشر اصلا برای فاطمه است

مدح او از ما نیاید حق سروده وصف او
خط به خط آیات قران در ثنای فاطمه است

دیر آمدم…دیر آمدم… در داشت می سوخت
هیئت, میان “وای مادر” داشت می سوخت

دیوار دم می داد؛ در بر سینه می زد
محراب می نالید؛منبر داشت می سوخت

ادا نمیشوی ای عشق با زبان ها خوب
نمیرسند به توصیف تو بیان ها خوب

تو دیده میشوی از دور اگر نگاه کنند
به سمت قبله ی خورشید, دیده بان ها خوب

ببین می تــوانی بمانی بمان
عزیزم تو خیــلی جـوانی بمان

تو هم مثل من نیمه جـانی بمان
زمــین گـیر من,آســمانی,بمان

قصه ی کوچه ی باریک سرش معلوم است

حرف کوچه که بیاید خطرش معلوم است

خوب پیداست زمین خورده کسی در کوچه

جای زانو زدن رهگذرش معلوم است

ای نور چشمانم
این روزها از دیدن حالت پریشانم

من دخترت هستم
اما غم پنهان چشمت را نمی دانم

جان جانها افتاد
چه بگویم که در آن لحظه چه غوغا افتاد

گذر جمعی پست
سوی کاشانه ی آن گوهر والا افتاد

نگاه آینه وارت چرا کبود شده

نگاه میکنی ام منتها کبود شده

دو پلک بی رمقت را ببند و باز نکن

چرا که هر مژه ات گوئیا کبود شده

پس از مصیبت در, در بدر شدم , مادر

همین که از خبرت با خبر شدم مادر

نوشته اند : چهل تن به یک نفر من هم

اسیر صورت آن یک نفر شدم مادر

تا شما هستی نبی دلدار میخواهد چه کار
مرتضی با بودن تو یار میخواهد چه کار

مثل کوهی پشت مولا هستی و با این وجود
تیغ بران حیدر کرار میخواهد چه کار

نیست در زانوی من تاب و توانی فاطمه
کاش می شد بیشتر پیشم بمانی فاطمه

نیمه شب با سرفه های گاه و بی گاهت مدام
دخترت را پای بستر می نشانی فاطمه