شعر اربعین حسینی

باز باید سر کنم با خاطرات اربعین
خاطرات گریه در صحن یل ام البنین

از مرور خاطراتش نیز لذت می برم
می نشستم رو به ایوان امیر المومنین

از راه آمد خواهرت ای سر بریده
اما بدون دخترت ای سر بریده

دارد رباب از راه مي آید برادر
اما بدون اصغرت ای سر بریده

باز هم جامانده ام از قافله، ای وایِ من
می کُشد من را غم این فاصله، ای وایِ من

زائرانت یک به یک راهی شدند و باز هم
از تو دورم کرده آقا مشغله، ای وایِ من

بازهم حال وهوایت به سرم افتاده
قطره اشکی ز دوچشمان ترم افتاده
سائلم سائل اولاد بنی فاطمه ام
ومسیرم به سرخوان کرم افتاده

هرکجا رفتم شنیدم صحبت جامانده هاست
جای من هم در میان هیئت جامانده هاست
دور هم جمعیم تا ابراز همدردی کنیم
” از حرم جا مانده ای ” هم صحبت جامانده هاست

پایان عشق بسته به آغاز کربلاست
بی سر شدن به عشق خدا راز کربلاست

راهی که تا به عرش خدا می برد مرا
قطعاً مسیر جاده ی پرواز کربلاست

هر شب به یاد کرب و بلا گریه میکنم
بر ازدحام صحن و سرا گریه میکنم
دوریِ از حرم به خدا بدترین بلاست
در روضه بهر دفع بلا گریه میکنم

به من رسیده دو چشم تر از حسین و حسن

کلام وحی شده منبر از حسین و حسن

خراب روضه شدم آمدم به میخانه

رسیده جام و می و ساغر از حسین و حسن

کاروان آمده و موعد دیدار شده

چشم بارانی عمه چه قدر تار شده

چه قدرعمه ی ساداتمصائب دیدند

چه قدر مردم بازار به ما خندیدند