شعر شهادت اهل بیت

بی پرده,صر‌یح , منجلی می گفتی

از ‌سرّ ‌حمایتاز ولی می ‌گفتی

پهلوی تو ‌را‌شکسته بودند اما

در هر دمو بازدم علی می گفتی

یوسف رحیمی

بعد از تو زمین و آسمان غمگین است

یا فـاطـمه ! داغت به خدا سنگین است

از دوری ات آنقدر که بر سینه زدم

بین در و دیوار دلم خـونـیـن است

حمید رضا نوری

هر چند که خسته است برمیخیزد

با درد نشسته است , بر میخیزد

تا نام (علی) می شنود , با آنکه

پهلوش شکسته است , بر میخیزد

شاعر؟؟

حرفی به جز از ثنای زهرا ممنوع

در سینه به جز ولای زهرا ممنوع

از روز ازل خدا به آتش فرمود:

سوزاندنِ آشنای زهرا ممنوع

سید مجتبی شجاع

این فتنه ها زداغ پیمبرشروع شد

ازصحنه ی شکستن یک درشروع شد

وقتی چهل نفر به درخانه می زدند

دردشدید پهلوی مادر شروع شد

بانوی خانه پر پر زدنش می افتد

اشک از چشم ز طرز سخنش می افتد

از همان کوچه برای پسری عادت شد

قبل افتادن مادر حسنش می افتد

دود سرکش شد و با رنگ سحر برخورد کرد

باز هم دیدند خیری که به شر برخورد کرد

طبق عادت جبرئیل از آسمان آمد ولی

ناگهان با اتفاقی شعله ور برخورد کرد

نیمه شب است و مانده علی که چه ها کند

باید بساط غسل کسی را به پا کند

حیدر بنا نداشت که بی فاطمه شود

اما بناست خانه قبری بنا کند

به التماس نگاه یتیم های خودت

به دستهای کریمانه ی دعای خودت

بیا دوباره دعاکن ولی برای خودت

برای پهلو و بازو و دست و پای خودت

بس زخم زبان از آن و این خوردی تو

بس خون جگر برای دین خوردی تو

مادر به خدا دلم شکست و مردم

وقتی که در آن کوچه زمین خوردی تو

 سید مجتبی شجاع

این پیچ آخر است نشسته است در کمین

از این به بعد کوچه تو را می زند زمین

از این به بعد کوچه کبودی است سهم تو

ای زیر چشم های تو از جنس حور عین..

 زهرا بشری موحد

ذکر هزار ساله …
ای نور خدا سرشـــته با آب و گِلَت
ای مـهر علـــی راز هویــدای دلت
این ذکر هزارساله ی مهدی توست
ای یاس نبی « بِــاَیِّ ذنـب قتلت؟ »