شعر شهادت اهل بیت

یا علی اکبر(ع)

یک جلوه است جلوه‌ی اعظم فقط علیست
یک معنی است معنی خاتم فقط علیست

آیات کبریاییِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ
آئینه خدای معظم فقط علیست

ولدی علی اکبر

حرفی تو بزن تا که دوصد گوش بیارم
بابا چه کنم تا که تو را هوش بیارم

بگذار همین جا به کنار تو بمیرم
جایِ کفن از خون تو تن پوش بیارم

سنگها صورت او را عوضم بوسیدند
تیرها سخت به آغوش علی چسبیدند

داشت می رفت به میدان قد و بالایی داشت
عمه هایش همگی دور سرش چرخیدند

ولدی علی

مثل آهی که نهاد از مصدرش بیرون کشید
نیزه را بابا ز حلق اکبرش بیرون کشید

دشنه‌ای،نای اذان‌گویِ حرم را باز کرد…
چندتا اَشهَد ز عُمق‌ حنجرش بیرون کشید

سروِ رعنا

سروِ رعنایِ قدت قامت من خم کرده
داغِ تو نام مرا شهرهٔ عالم کرده

پیرِ عشقم من و تو حاصل عمرم هستی
ای جوان ماتم تو عمر مرا کم کرده

علی اکبرم

برای روضه ی اکبر بیار امشب دل زارو
باید حتما پدر باشی بفهمی حال آقارو

نخ تسبیح و بازش کن‌ میون‌جمعیت بنداز
صدا کن پیرمردی رو بگو جمعش کن اینارو

ولدی

شانه ی ماذنه ها با قدمش زیباتر
ظاهرا ماذنه میرفت ولی بالاتر
لیله العشق پدر گشته کمی رعناتر
صوت والحان قشنگش ز همه گیرا تر

عزیز لیلا

گذاشت بین عبایش تمام اعضا را
گرفت از دل صحرا عزیز لیلا را

به احتیاط عبا را بلند کرد ولی
گذاشت روی زمین جسم اربااربا را

نظر از عشق

هم اکثر اوقات گرفتم نظر از عشق
هم مانده برایم فقط این چشم تر از عشق

در منزل حیرت سخن از عقل نبوده است
آموخته عقل از دم ساقی هنر از عشق

علی اکبرم

چشم من گرچه شده تار حواسم به تو هست
دستپاچه شدم این بار حواسم به تو هست

هر طرف پرت شد اعضات و دل من هر جاست
پیش تو نیستم انگار حواسم به تو هست

ولدی

اگر که پر زده روحم ، فدای جسم علی
که اعظم ست برایم ، عزای جسم علی

عمود و تیغ به فکر طلا شدن هستند
اگر شدند تماما گدای جسم علی

باشد نمان

باشد نمان،باشد برو،باشد رهایم کن
یک بار دیگر جان من بابا صدایم کن

این آخرین عمری ببین بر زانو افتادم
پاشو عصای دست من کاری برایم کن

دکمه بازگشت به بالا