خون چرا از دوری خاکت نبارم؟ کربلا !
مانده‌ام من بی تو از دنیا چه دارم کربلا !
گفته‌اند از آسمان‌ها, من ولی از کودکی
در هوای بوی خاکت بی‌قرارم کربلا !
شعر مذهبی
ای آنکه نظر به نیمه ی پُر داری
بر ما نظری! چنانکه بر حُر داری
جان من و خاندانِ من در راهت,
نا چیز تر از آنچه تصور داری!
عارفه دهقانی
در جـهـان بـا روز عاشورا خوشیم
در کـنـار زاده ی زهــــرا خوشیم
هـرکـجــا بـاشـیـم بـی اربابمـان
بـی کـسـیم وبـی قرار و ناخوشیم
بـاز روز و شـب نـوای یــا حسین (ع)
می شـود آرامـش دل هـا حسین (ع)
زنـدگـــی در خــا نــه ی اربـا بـمـان
نـوکـری در خـا نه ی مولا حسین (ع)
بر لوحِ دلم از ابتدا نامِ تو بود
هم چترِ حریمِ زندگی بامِ تو بود
این کشتیِ دل خسته و طوفان زده ام
با گفتنِ یا حسین, آرامِ تو بود
حمید رضا نوری
کودکانی عاشق و دلداده پروردم حسین
تا جوان گشتند قربان تو آوردم حسین
شیرشان دادم که شیر کربلای تو شوند
هر دو را نذر علی اکبرت کردم حسین
روز اول چه خوب یادم هست
سهم من بی تو بیقراری بود
عید من دیدن نگاه تو
دوری‌ات اوج سوگواری بود
در خلوتی عجیب نگاهم غریب بود
دستم فقط به دامن اَمَّن یُجیب بود
اَمَّن یُجیب خواندم و یَامَن یُجیب را
از دل صدا زدم, که به دردم طبیب بود
پابرهنه شد به میدان رد
داد میزد عمو رسیدم من
دست من هست پس نبر دیگر
تیغ زیر گلوت رسیدم من
آب دیدم و به یاد لب تو افتادم
باز هم روضه تو زنده شده در یادم
باز هم نام تو و اشک تلاقی دارند
باز هم دل به مصیبات مقاتل دادم
نمی از جام ناب میخواهم
خمره خمره شراب میخواهم
بهر گریه برای خون خدا
کی زحق من ثواب میخواهم ؟
آن باده ای خوش است که نذر سبو شود
آن غصه ای خوش است که آه گلو شود
اصلا به یک دو قطره نباید بسنده کرد
آن چشمه,چشمه است,که یک روز”جو” شود