مذهبی

ازروز ازل  مست می نوکری ام  من

دلداده ی این طایفه ی دلبری ام من 

ای ساقی کوثر  بده پیمانه به دستم 

هرقدر بریزی به خدا مشتری ام من 

به نام آنکه تو را داده است نام حسن

درود احسن الارباب من سلام حسن

سلام بر برکات سپید سایه‌ی تو

که نور داده به خورشید مستدام حسن

اول راه که این بال به بامش خورده

آخرش هم بخدا حسن ختامش خورده 

کاش فورا خبرم را برسانند به او

مانده در راه فقیری که به نامش خورده

گرچه تو همچون ما گدایی مبتدی داری

اما به ماها باز لطف بی حدی داری

باید حسن جان, یک کرمخانه بنا سازند

در هر کجایی که تو رفت و آمدی داری

ای سر پناه دائمی سر پناه ها

ای مقصد رئوف و پر احساس آه ها

ای مهربان امام سپید و سیاه ها

رو سوی توست چشم امید گناه ها

ای کشته مژگان سیاه تو سپاهی
ما نیز هلاکیم, به ما نیز نگاهی

از ما که سیاهیم مگردان نظر خویش
بگذار بیفتند سیاهان به سیاهی

دلتنگ روی ماه تو هستیم, ماه ما
چشمان خیس وقت سحرها گواه ما

معلوم می شود که دلت را شکسته ایم
از بس که بی اثر شده این سوز آه ما

با غلام رو سیاه, ای یار خوبی می کنی
با نمک نشناس ها هر بار خوبی می کنی
با بدی و بی وفایی ها تو می سازی فقط
این بدی را می کنی انکار, خوبی می کنی

با لبت رنگِ عقیقِ یمن از یادم رفت
قصّه یِ عشقِ اویسِ قرن از یادم رفت

میچکد از دو لبت باز عسل دامادم
سخن از تو به میان آمد, منْ از یادم رفت

با نامه ای سیاه و وجودی پر از گناه
بر درگه خدای خود آورده ام پناه

خالی تر از همیشه و عاصی تر از همه
رو کرده ام به سوی تو, هرچند روسیاه

دوباره شنیدی تو اهم خدا
ندیده گرفتی گناهم خدا
کریمانه, بی منتم داده ای
سر سفره ات باز, راهم خدا

از دلِ تنگِ گنهکار, برآرم آهی
تا که کوه گنهم را بخری با کاهی
به سیه روی, حریمت, ز ترحم یارب
چه شود گر بنمایی, نظری گهگاهی