مناجات با خدا

غیر از تو ای خدا به کسی رو نمی زنم

جز در مقام قرب تو زانو نمی زنم 

با کشتی شکسته ز امواج معصیت

جز در کرانه های تو پهلو نمی زنم 

من کیستم که لطف خود ابراز می‌کنی

در را نیامده به رویم باز می‌کنی

من چوب قهر کردن خود را نخورده‌ام

از بس می‌آوری و مرا ناز می‌کنی

اول تویی همیشه که لبخند می‌زنی

اول تویی همیشه که آغاز می‌کنی

با یاد روز حادثه ها گریه می کنم

از خوف خشم و قهر خدا گریه می کنم

با یاد ساعتی که شود روح از بدن

با امر عرش عشق جدا گریه می کنم

من از حسینم و تو با حسینیّونهمراه

تو را به شاه کرم رد مکن مرا الله

به لعل تشنه ی ارباب و اصغر بی تاب

مرا ببخش  و مران لحظه ای ازاین درگاه

 گفتی الله اکبری همهست

 چون خداوند برتری همهست

 پیرو نفس خود شدم وقتی

 که روش های بهتری هم هست

طاعات ما اگر چه ز یأس و کسالتاست

ما را فقط ز دوری و هجران ملالت است

بهره نمی برم ز مناجات نیمه شب

وای از عبادتی که سراسر کسالت است

اگر چه در به در کوچه ی خطا شدهام

شکسته بالترین بنده ی خدا شده ام

ولی نشسته به چشم ترم ندامت ها

ونیمه راهترین یار توبه ها شده ام

ما دل نبسته ایم به اوضاع کارخویش

دل خوش نکرده ایم به این کوله بارخویش

باید خدا به داد دل بی کسم رسد

شیطان کُند وگرنه دلم را شکارخویش

ای کههمیشه گوش دهی بر دعای من

دل میدهی به نغمه یا ربنای من

فهمیدهام که با همه عالم غریبه ام

فهمیدهام دگر که تویی آشنای من

دست دعا به درگه لطف خدا خوش است

پرواز روح در ملکوت دعا خوش است

با هر فراز نغمه جانسوز نیمه شب

درک وصال در سحری با صفا خوش است

توبه ای می طلبد عفو ِ اله ِ من وتو

که کند رحم به این ناله و آه ِ منو تو

لطف حق منتظر ِ بارش ِ چشمان کسیاست

تا بشوید گنه از روی سیاه ِ من وتو

خجالتم نده و عاصیم خطاب مکن

نده جواب مرا لااقل جوابمکن 

تمام خواسته هایم برای نفسم بود

دعای من که دعا نیست مستجاب مکن