حسینیّون

 

من از حسینم و تو با حسینیّونهمراه

تو را به شاه کرم رد مکن مرا الله

به لعل تشنه ی ارباب و اصغر بی تاب

مرا ببخش  و مران لحظه ای ازاین درگاه

به آه علقمه و غربت حسین غریب

به آن دمی که ستم خنده زد به ماتمشاه

به تکــّــه های جوان و حصیری ازروضه

به جسم لِه شده در زیر سمِّّ اسبسپاه

به ساعتی که امیر از فراز زینافتاد

به تلِّ غصّه و شیبُ الخضیب وزینب و آه

به خنجر و سر و پیکر  بهچکمه و سینه

به آن سری که شده روی نی مسافر راه

به آنکه گوشه ی گودال می زند ناله

به دختری که شده روضه خوان شامسیاه

به حقِّ طالب خون حسین مظلومت

بیا و بُگذر از این روسیاه در اینماه

ببخش و جا بده در لشکر نگار مرا

تو را به دلبر بی سر أَغثنی یاالله

 حسین ایمانی