حدیث اشک

شب بود وشهرکوفه پر از آه و درد بود
حال و هوای کوفه غم انگیز وسرد بود

شب بود و ظلمتی که فضارا گرفته بود
از بار غم تمامیِ دل‌ها گرفته بود

در گدایی خودت نام مرا مشهور کن
دستهایم را ز دامان بقیه دور کن

چند وقتی میشود که چاه تاریکی شدم
قلب تاریک مرا ای ماه غرق نور کن

در دلم آتشی از داغِ تو برپا شده است
بیشتر از سرِ شب زخمِ سَرَت وا شده است

لَخته‌خون بسته ببین چادرِ مادر امشب
قامتت سرخ شده , قامتِ من تا شده است

میان قلب من و تو گنه شده حائل
دگر برای من انگار توبه شد مشکل

گذشته از رمضان نیم و من عوض نشدم
ز بس که خاک گناهان نشسته بر این دل

میان آتش خیمه عقیله سوخت حسین
غروب روز دهم یک قبیله سوخت حسین

هنوز لحظه ی افتادن تو یادم هست
جدال بر سر پیراهن تو یادم هست

عیب این است دگر بال و پری نیست که نیست
سحر و نافله و چشم تری نیست که نیست
در من خسته پس از این همه سال ازادی
حال جز توبه شکستن هنری نیست که نیست

ای هست من زهست تو یامرتضی علی
دست خداست دست تو یا مرتضی علی

چشم کسی ندیده به هنگامِ کارزار
یکدفعه هم شکست تو یا مرتضی علی

حتى اگر نبخشد, این چشم تر می ارزد
این دور هم نشینى, وقت سحر می ارزد

جاى گدا نشستن در خانه ى کرم نیست
هروقت می نشیند در پشت در می ارزد

از سرِ شب که سـر سفره یِ افطار نشست
حال و روزش به دلم چنگ عجیبی می‌زد
کمی از نان و نمـک شبنمی از آن فدک
آهِ آرام حـرم بانـگ غـریبی مـی زد

بیا به حال خرابم دعا نما مهدی عج
مرا ز قید معاصی رها نما مهدی عج

مرا که غافلم از لطف بی حدت مولا
بیا ز ورطه ی غفلت جدا نما مهدی عج

ای خدا, ای بی نیاز چاره ساز
بارالها, خالق بنده نواز

ای کریم ذوالعطا و فضل و جود
ای به سمتت کلَّ شیٍ فی السجود

تا تَرَک خورد سَرَش دُخترش اُفتاد زمین
دست بگذاشت رویِ معجرش اُفتاد زمین

بیشتر تیغ فرو رفت میانِ اَبرو
تا که از ضَرب علی با سرش اُفتاد زمین