شعر ولادت اهل بيت (ع)

ای گل سر سبد طایفه ی آقاها
ای بزرگ همه بی مثل و همتاها

هرکسی دیده تو را مست شد و خانه خراب
تشنه ی دیدن تو میکده ها صهباها

ای لطف تمام یا رضا ادرکنی

ای فیض مُدام یا رضا ادرکنی

بر محضر پاکت ای امام معصوم

پیوسته سلام یا رضا ادرکنی

او وعده ی حقِّ سوره ی کوثر بود

نــورانـیـتـش چو صورت مــادر بود

با حبِّ ولایتش همه شیعه شدیم

او وارث نــور حضـرت حیــدر بود

تیغابرویت غزل را درخطر انداخته

پیش پایتازتغزل بسکه سرانداخته

!مرد این میدان جنگ نابرابر نیستم

تیرمژگانتز دست دل سپرانداخته

عرشیان باب حوائج که خطابش کرند…

فرشیان جای ابا الفضل حسابش کردند

داشت کم کم به تکان های عمو می خوابید

ناگهان هروله کردند و خرابش کردند

قسمتم شد که آشنا باشم

شامل قدری اعتنا باشم

قسمتم شد که پای بگذارم

در مسیری که مبتلا باشم

آستانخدا کمال شما

هفتپرواز زیر بال شما

با شمامی شود به قرب رسید

ایوصال خدا وصال شما

به یمن تو گدای اهل بیتم

گدای هل اتای اهل بیتم

به لطف آستان مستجابت

مسلمان دعای اهل بیتم

در دلِوحی سخن از تب و تاب است هنوز

قابقوسین به چشمان تو قاب است هنوز

وصفِ قدوسهمان آیۀ وحیٌ یوحی است

لطفروح القُدس آئینۀ ناب است هنوز

احسان خانواده تان از قدیم بود

آن قدر روی بام شما یاکریم بود

راه تو را نیاز به خدمت گذار نیست

پرده نگاه دار سرایت نسیم بود

تمامزاویه ها را کشیده ای قائم

آهایسَروْ قَدِ سروترین, سرت سالم

پدرغریب, پدر آشنا, پدر مظلوم

پسرمراد, پسر دلربا, پسر عالم

ازدحام است درِبیت امام هفتم

جن و انس و ملک آنجاست چه غوغا شدهاست

همگی با دلتان راهی آنجابشوید

باز در عرش خدا ولوله برپاشده است