ای وای

خستند پرت را و شکستند سرت را
ای وای که کشتند حسودان پسرت را

پشت در آن خانه چه گویم که چه ها شد
با ضرب لگد چید حرامی ثمرت را

فریاد زدی فضه بیا بال و پرم سوخت
جز اشک چه سازد شرر بال و پرت را

باید که به گوش همه عالم برسانم
غمنامه ی پهلوی به خون غوطه ورت را

ای مادر غم دیده که در اوج شقاوت
بردند به یغما همه ارث پدرت را

پنهان شدی از ظلمت این عالم خاکی
حاشا که بیابند خلایق اثرت را

مردانه چو زنها به غمت اشک بریزم
ای وای که کشتند حسودان پسرت را

ابراهیم روزبهانی