بُغض آلود

بی تو به چشمانِ همه سیلاب باقی است
دل بیقراریِ دلِ بی تاب باقی است

عَکسِ غروبِ جَمکرانِ بُغض آلود
در خانه ی عشّاقِ تو در قاب، باقی است

هرکس که رفته در محلِّ غیبتِ تو
حِس کرده بویت را که در سرداب باقی است

در هر کجای شهر که پا می گذاری
تا چند روز عَطرِ گلابِ ناب باقی است

تاریکیِ محض این جهان را هم بگیرد
غم نیست، چون در آسمان مهتاب باقی است

شَمعِ امیدم می زند تا صُبح سوسو
تنها امیدِ دیدنت در خواب باقی است

تا انتقامِ خونِ حِیدر را بگیری
خونش روی سَجّاده در مِحراب باقی است

مظلومِ عالم تا قیامت جُز علی نیست
این داغِ غُربت در دلِ اَحباب باقی است

رضا رسول زاده