شعر مناجات امیرالمومنین علی (ع)

یا علی حِصـْنِ حَصین راتوخودت معنا کن
گـم شـدم در خـودم آقـا تـو مـرا پیـدا کن

هـر کـجا رفتـه‌ام از لطـف تو گفـتم حـیدر
این صـفت در تو اگر نیسـت مـرا رسوا کن

دشمـنت از تو کمک خواست نجاتش دادی
شب احیـاست بـیا نوکـر خـود احــیاء کن

رو به ایـوان طـلاییِّ تو گفـتم العــفو
پس امان نامه یِ این عاشق خودامضا کن

از نگیـن می گذرم بیـن نـمازت به گـدا…
جـای انگــشتر خـود اشـک ولا اهـدا کن

خـاک زیرِ قــدم زائـر تو الـمـاس است
کــوه نور آمـده درهای ضـریحت وا کن

آرزویم فقـط این است دَمِ جـان دادن…
ذکـر لبـهای مـرا ناله یِ یا زهــرا کن

تو سفارش کن و در روز ظـهور مـهدی
بیـن آن لشـکر دلـداده مـرا هم جـا کن

حسین ایمانی