عشق علی

کمانِ ابرویِ دلبر، شکار می خواهد
ذبیح می طلبد؛ جان نثار می خواهد

مجال عرضه ی بی دست و پایی ما نیست
شراب عشق علی کُهنه کار می خواهد

رسیده سائل و از او نگین طَلب کرده
رسیده میثم تمار و دار می خواهد

علی معلم تدریس «قاب قوسین» است
فقیرِ کاهلی از او “انار” می خواهد!؟…

شکوهِ پرچمِ ایوان طلای او از باد
نوای هوهوی بی اختیار می خواهد

چه ظلم ها که بر او روزگار آورده
چه صبرها که از او روزگار می خواهد

علی کسی ست که “مرحب” مقابلش از ترس
به تنگ آمده، راه فرار می خواهد

نخواست دشمن او والی ولایت را
نخواست آن چه که پروردگار می خواهد

علیست نام خدا در شناسنامه ی عشق
مرا ببخش! دلم گَه گُدار می خواهد –

– که جای کعبه به صحن نجف کنم سجده
جنون بندگی ام، سنگسار می خواهد

قسم به لوح و قلم هر بلند بالایی
ز خاک پای علی اعتبار می خواهد

شبیهِ کاه رسیده اُحد مقابل او
برای کوه شدن، اقتدار می خواهد

چهار فصل دلم را خدا به لطف علی
بهار خواسته است و بهار می خواهد

خیال خال علی خواب مَخمَلی را بُرد
که این معادله، شب زنده دار می خواهد

به کوه کندن فرهاد غبطه خواهم خورد
که شهد عشق علی پشتکار می خواهد

فقیر و خسته و درمانده و پریشانم
چه عاشقانه مرا زلف یار می خواهد

تمام هستی خود را که باختم، گفتم:
چه چیز دیگری از من قمار می خواهد؟! …

اگر که پاسخ من را به تیغ هم بدهد
ببوسم آن چه لب “ذوالفقار” می خواهد

چه عیب اگر که به انگور دست ما نرسید
امیر، عاشق خود را خمار می خواهد

ادامه دادن این شعر کار شاعر نیست
حِسان و حِمیَری و شهریار می خواهد

شبیه حضرت آدم همیشه عاشق او
کنار صحن و سرایش مزار می خواهد

دعای آخر عشاق او فقط فرج است
ظهور صاحب مان، انتظار می خواهد …
علی اصغر یزدی