عطر یاس و بوی سیب
انتظارِ آن که دارم می رسد
التیامِ قلب زارم می رسد
صاحبِ دارو ندارم می رسد
کاروانِ گلعذارم می رسد
می رسد هر لحظه از سوی حبیب
بر مشامم عطر یاس و بوی سیب
من به قربانِ حسین و راهِ او
بچه هایِ کوچکِ همراهِ او
آن علمدارِ رشیدِ ماهِ او
لحظه ی اشکِ رباب و آهِ او
وقتِ نوحه، اشک و ماتَم می رسد
یک دهه حُزنِ دمادَم می رسد
روضه خوان و روضه ی اهل خیام
روضه خوان و روضه ی آن ازدحام
روضه خوان و روضه ی والامقام
روضه خوان و روضه ی زخم امام
نعل تازه می زنند بر اسبشان
ده نفر رذل پلیدو بد دهان
روضه خوان می گوید از تیروکمان
روضه خوان می گوید از شمر و سنان
روضه خوان می گوید از زخم دهان
روضه خوان می گوید از آن ساربان
یک طرف پنهان شده شمر لعین
سوی دیگر ساربان کرده کمین
از همان تیری که زد چَشمِ قَمَر
از همان تیری که زد سوی پِسر
از همان تیرِ خَشِن،تیرِ سِ سَر
حرمله زد سینه ی شاه ظَفَر
خواهرش چون صحنه را اینگونه دید
گیسوانش شد سفید و شد سفید
یک حرام زاده رسید و نیزه زد
قصدِ قُربت کردُ با انگیزه زد
آن حرامیِ دِگَر، سرنیزه زد
با لگد بر جسمِ آن پاکیزه زد
عرش حق، تیره شدو آمد سنان
می زند با چکمه اش بر آسمان
شاهِ عالم بر زمین کوبیدِ شد
صورتش خاکی شدو ساییدِ شد
روی خاکِ قتلگه چرخیدِ شد
استخوانِ سینه اش پیچیدِ شد
ناگهان شمرِ خبیث،دِشنه کشید
بَر گلویِ شاهِ لب تِشنه کشید
احسان صابریون