دوباره دل زکمند گناه می گیرم
در آسمان خراسان پناه می گیرم
نگاه لطف شما بر همه نمایان است
که سهم خود را از این نگاه می گیرم
مقیم شهر بهشت توام به رستاخیز
فرشته های حرم را گواه می گیرم
که هر چه بودم,همسایه ی رضا بودم
تو را برای خودم تکیه گاه می گیرم
به وقت بردن نام تو در امین الله
تو را بجای علی اشتباه می گیرم
علی کشور مایی ,امیر ایرانی
به سمت و سوی حریم تو راه می گیرم
اگرچه گریه ی زائر شفاست اما من
شفای درد دلم را ز آه می گیرم
به غیر درگهتان ملجائی نمیدانم
فقط به پای ضریحت پناه می گیرم
“ز آستان رضایم خدا جدا نکند”
که روزی از در این بارگاه می گیرم
به سبک سبز غزل گونه ی خراسانی
صله زپنجره فولاد شاه می گیرم
نوید اطاعتی