شعر مدح امام حسین (ع)

بخشندگی اهل گنه در صف محشر
وابسته به یک گردش چشمان حسین است

غم نیست مرا گربرسد وقت مماتم
زیرا ملک الموت بفرمان حسین است

بردرگه سلطان بنگر خیل ملک را
بنگر که ملک خادم ودربان حسین است

از معرفت و عشق چه گویم به دوعالم
از روز ازل واله و حیران حسین است

دانی که چرا شمس و قمر حامل نور است
زیرا که مه وشمس غزل خوان حسین است

برلوح دلم.   نام حسین   آمده   تزئین
نقاش ازل سلسله جنبان حسین است

با حمدو ثنا جان  بدهم در ره عباس
زیرا که ابوفاضل ماجان حسین است

بر کنگرهٔ عشق بعالم شده ترسیم
این کرب و بلا گوشه ای از خوان حسین است

دانی که به جنت نبود پرتو نوری
نور حرمش ماه خرامان حسین است

در سر کلام آمده اینگونه به تفسیر
شأن و شرف کعبه زایوان حسین است

هر کس که نهد پای در این بزم دل آرا
خود نیک بداند که میهمان حسین است

پرویز بیگلری