به گودال خیره است

این قد خمیده ای که به گودال خیره است

مظلومه ی تمام زنان عشیره است

او صاحب مراتب ایمان و غیرت است

اسطوره ی مقاومت و صبرو عفت است

این بانویی که لطمه زنان گریه می کند

همراه او زمین و زمان گریه می کند

قدِّ خم و دو چشم ترش غصه خوردنیست

آثار تاول کف پایش شمردنیت

او با برادری که شکسته چه می کند؟

با پیکری جدا و گسسته چه می کند؟

با این خیال لحظه ی آخر قیام کرد

زینب توسلی به مقام امام کرد

او پاره ی تنش که نه قبلا امام اوست

چون رشته ی ولایت دین در ضمام اوست

دامن گرفت و عزم زیارت نمود و بعد

آمد به شیب مقتل و در این حدود و بعد

هر کس رسید هم خودش را کشید و رفت

آخر سنان نشست و گلویی برید و رفت…….

 عبدالحسین مخلص آبادی