وارث سـردار حـُنـِین

پرورش یافته یِ دامَن زهراست حسین

قبله گاه دل ما قبلـه یِ دلهاست حسین

آسمان سینه زن روضه یِ ارباب من است

نغمه یِ عرش همین است چه آقاست حسین

پسرِ فاطـمه و وارث سـردار حـُنـِین

شاه عشق و کـَرم و جوُد و تولّاست حسین

زائر کـرب و بلایش شب جمـعه مادر

همه یِ هستی این عاشق و شیداست حسین

اُسوه یِ عـزّت و ایثار و فـداکاری بود

وَجهی از ذات خدا بنده یِ یکتاست حسین

نَشِـیندم که براند اَحـَدی را هرگـز

چشم امّید من و اهل دو دنیاست حسین

حرمش جنةُ الاعلای دل عشـّاق است

ضربِ آهنگ تپش های دل ماست حسین

کـربلا چشـم به راه فـرج دلـدارم

بهترین جادّه تا وصل و تماشاست حسین

 حسین ایمانی