با گریه های ماتم تو

با گریه های ماتم تو بس که خو کرده ام
ازآب روی دیده کسب آبرو کرده ام

یک بار تا مهمان من باشی تمام عمر
صحن و سرای دیده ام را شستشو کردم

پاره گریبانی که از دوری تو دارم
با تار و پود گریه و آهم رفو کردم

گفتم همه حاجات خود را ابتدا اما
درانتها تنها حرم را آرزو کردم

مویم پریشان شد اگر تقصیر دلتنگی است
بس درد و دل با خویش هر شب موبه مو کردم

دیوانه ام گفتند این مردم ز بس آقا
با عکس های کربلایت گفتکو کردم

هر زائری آمد گرفتم بین آغوشم
از سینه اش شش گوشه ات را خوب بو کردم

شاعر؟؟؟